" وبیان" به نقل از وبلاگ"شاعرانه های ادبی کانون پرورش فکری " نوشت:
برای شنیدن حرفهام
" وبیان" به نقل از وبلاگ"بصیرت افزایی و ولایتمداری" نوشت:
کودکیم یادت به خیر
زیر درخت کنار وسط مدرسه
حسن بود و مهدی و مرتضی
فرخنده بود و پروین و سهیلا
بچه بودیم
من کوکب خان می خوندم و بچه ها تکرار
جدول ضرب عامل کتک هر روز ما
به خیال اینکه داریم با سواد می شویم
دلتنگ آسمانم و دلگیرم از خودم
گاهی پر از ترانه، گهی سیرم از خودم
هفت آسمان کرانه پرواز، وای من
تا اوج بی کرانه زمین گیرم از خودم
" وبیان" به نقل از وبلاگ "بصیرت افزایی و ولایتمداری" نوشت :
چه تدبیر گرمی بود در دل سرما
چه بذر امیدی کاشته شد
غبطه خور ما، همه بیگانگان
به گمانم شهدا نیز انگشت به دهانند
تعلیق دوباره برگشت سر سفره ما
آقای امید! مبارک بادت این پیروزی
چشممان روشن، دل تو دریایی
شعر نمی گویم
درد می نگارم
" وبیان" به نقل از وبلاگ "دوستدار دانایی" نوشت :
باز هم خانم محمد زاده محبت کردند و شعر جدیدشان را به من عرضه نمودند تا در وبلاگ درج کنم و از این بابت از ایشان کمال تشکر دارم.
این شعر زیبا که در قالب طنز و به لهجه محلی سروده شده را به شما عزیزان تقدیم میکنیم.
شیهه ی اسب
ناله ی باروت
پژواک پروازپرندگان در کوهکش و دشت
و دختر ایل
عاشق مرد ِ اسب سوار
......................
سرو چمانش ایل
پدر تبعید شد
مادر تبعید شد
بخارا را
بخارا را
بخارا را
ایل من
............................
سیاه چادر
شیهه اسب در طرح گلیم
تفنگ در آغوش زن ایلیاتی ( عادل زاده )
................................
مهدی شیخیانی
"هیچ وقت فراموش نمیکنم 16 اردیبهشت 1364 را. شما هم فراموش نکنید زادروزم را.
من لا به لای افسان های قدیمی با روایت پدر بزرگم و کنار قرائت قرآن پدرم همراه با حافظ خوانی اش رشد کردم و دزدکی صادق هدایت -با تاریک خانه شروع کردم- و خمسه نظامی و امیر ارسلان رومی را خواندم و خسرو شیرین را با یوسف و زلیخا را لای کتاب های درسی به مدرسه بردم. تابستان و بهار را در زادگاهم گنجشک بازی کردم و خارهای پاپتی ام را یک نفس تا رود مند دویده ام.
" وبیان" به نقل از وبلاگ"شاید بخوانی ام" نوشت :
