آقای امید! معلم ما را فریفته بود

" وبیان" به نقل از وبلاگ"بصیرت افزایی و ولایتمداری" نوشت:

کودکیم یادت به خیر

زیر درخت کنار وسط مدرسه

حسن بود و مهدی و مرتضی

فرخنده بود و پروین و سهیلا

بچه بودیم

من کوکب خان می خوندم و بچه ها تکرار

جدول ضرب عامل کتک هر روز ما

به خیال اینکه داریم با سواد می شویم

بزرگ شدیم، آدم حسابی

با سواد و با حساب کتاب

وزیر یارانه شدیم

سر ماه مامور حساب بابا

گذشت ایام و ما شدیم سیاسی

حال می گرفتیم هر روز، اساسی

شروع کردیم نقد و بحث و جدل

به خیال اینکه با سوادیم

گفتم دیگه پشت عابر نرم

بدبختی ها تموم شد

دوره غرور و شرف و عزت رسید

عصر سنگی، عصر گداپروری تموم شد

راهی راهی شدم برای کسب شرف

آره به سوی صف سبد

گفتند بیاید بگیرید سبد سبد

از شیر مرغ تا عزت و شرف

ولی نمی دونم چرا تو برفا

 ایقد علف گشته بود هویدا

تدبیر، امید، شور و شعف، هورا

چماق

اون طرف خنده بر شیطان

این طرف هم صف بی سوادها

قلم راندیم و عکسی در کنارش

چون که صبرش در نقد، خارج از اندازه بود

تا نگو معلم ما را فریفته بود

فقط درس یادمان داده بود

دریغ از یک جرعه سواد

ای دست و پایم فدای سبد کالایت

 وی گونی برنج تکیه گاهت

سر و پا و دو دستم گر در صف برود باکی نیست

اعضای دگرم به فدای وجود خندان ظریفت

توی این صف بی انتها هل دادم و هل دادندم

غم به دلم راه ندادم

آن کرامت که می گفتی شاملم شد

ممنون که مرا روشن کردی

ولی لازم دارم نهضت سوادی

تا در کلاس درس تو بشوم استادی

ژنو خوب است، سبد عالیست

فردا می آیم برای مدرکم

امین/17 بهمن 92