...باز بوی تو را استشمام میکنم...

" وبیان" به نقل از وبلاگ" رهپویان خورشید " نوشت:

نمیدانم برایت چه بنویسم و از کجا بگویم البته شما که خوب میدانید این نمیدانم من یعنی اینکه حرف نگفته در دل زیاد است و نمیدانم از کجا باید شروع کنم این روزها دلم پر از تپش و تنش است نمیدانم انگار منتظر یک اتفاق بزرگ است اتفاقی که سالهاست وعده اش را به دلم داده ام اما ...

خوب میدانی از چه میگویم آقایم امسال شروع ماه تو با جمعه بود تولدت هم در جمعه است اما ای کاش می شد در تقویم نوشت جمعه نیمه شعبان 1435 هجری قمری روز ظهور...

خسته شده ام از خیلی از چیزها حضورت را گه گاهی در ناامیدی هایم کنارم حس میکنم خوب میدانم که در قلبم حضور داری و حمایتم میکنی اما گاهی اوقات باور کنید جای خالی شما در اینجا حس می شود. گاهی اوقات میپرسم از خودم که اگر شما بودید با این اهالی کوفه چه میکردید که اینگونه علی زمان خود را رها کرده اند؟

بعد با خودم فکر میکنم شما هم که بیایید باز هم ما همانیم که هستیم می شویم همین طلحه و زبیرهایی که جلوی علی (ع)  در جنگ جمل  صف کشیدند می شویم همین محمد نوری هایی که زمانی دست راست و چپ امام بودند حالا چشم های BBC و VOA

آقا جان قبلا تولدها را به شما تبریک میگفتم اما حالا انگار میخواهم سخت ترین تبریک دنیا را بگویم زبانم از گفتنش قاصر است انگار مشکل از من است خجالت میکشم از شما با خودم میگویم آخر مگر تبریک خشک و خالی من برای شما چه سود دارد؟ مگر نه اینکه هر کسی برای تولد هدیه ای هر چند کوچک هم دارد اما من با این دست خالی و چه رویی به سوی تو خواهم آمد برای عرض تبریک وقتی که حتی کمترین کاری را برای شما نه بلکه حداقل برای خودم که آینده ای روشن داشته باشم نکرده ام 

اما نه دلم روشن است ، دلم روشن است که شما خیلی بزرگید شما خیلی بزرگتر از این حرفها هستیدکه این حقیر را با نبریک خشک و خالی نیز بپذیرید پس آقای من مرا بپذیر با همین تبریک خشک و خالی رویی سیاه و پر از شرم  و توشه ای سبکتر از پر کاه و ...

و چقدر شاعر حال این روز مرا خوب فهمیده است:

تنگ است بسی به سینه ام راه نفس

از بس که به راه حق نمی بینم کس

پر گشته جهان سراسر از ظلم و نفاق

ای پادشه عصر به فریاد برس

شما دوست عزیز نیز می توانید دلنوشته خود را به آقا در این قسمت برای همه عزیزان هم سنگری بنویسید تا ما نیز از قلم زیبای شما فیض ببریم.