سیارهی ما
آدمی در خیال خود و در خیالی که قرنها آن را علم میپنداشت، تصور میکرد قطعهی بهظاهر بیحد و مرز سنگ و خاکی که زیر پایش قرار دارد مرکز کائنات است و خورشید و سیارات و ستارگان همگی به گرد آن در دوران. بهتدریج که علم مدرن سر برآورد و به همت و مساعی دانشمندان عصر جدید، از آن نخوت اولیه کاسته شد و انسان بیش از پیش به کوچکی و حقارت خویش در پهنهی کیهان پی برد.
- ۰ نظر
- ۰۲ اسفند ۹۲ ، ۲۲:۰۴