روزهای پر آبی کی فرا می رسد؟!

" وبیان" به نقل از وبلاگ"رویای نا تمام" نوشت:

وقتی پا در مسیری می گذاری که تو را ب مقصدت هدایت می کند شاید رنج رسیدن ب مقصد را نیز در ابتدای مسیر ب جان خریده باشی گویی یادآور آن گفتار “ گرعشق حرم است سهل است بیابان ها! “ اما گاهی در مسیر اتفاقاتی رخ می دهد که بیش از آنکه تو را محو تفکر رسیدن ب مقصد کند بیشتر وامی داردت ب اینکه چرا؟ و هرچند این چرا پررنگ نباشد در ذهنت! اما می شود اینکه بنگاریش شاید در حد بیان یک تجربه مشترک گوشزدی باشد که باشد...

تابستان که می شود مسیر های جنوبی رنگ گرما ی آفتاب می گیرد و شرجی جو! آن وقت است که باید همه ترفندهای پیش روی داشته رسیدن ب مقصد را طوری باهم بچینی که مسیرت را این رنگ کمتر گیرد که اگر گیرد تحمل می خواهد و صبری ویژه ..از همین رو اولین انتخاب آن است که از وسایط نقلیه ای استفاده کنیم که خنکای وجودیشان صبرهدیه دهد از برای فرار گرما وشرجی مسیر!یکی از آن وسایط نقلیه که اتفاقن عمومی هم هست!بی شک مینی بوس هایی است که مسیر های بین شهری را با قیمتی مصوب طی می کنند..و بی تردید مقرون ب صرفه ترین ها هستند در این انتخاب ناگزیر..حال شما در این انتخاب سوار بر یکی از آنان در مسیر مرکز استان ب مقصد خورموج هستید ب نام سرویس های ویژه !!که علت نام گذاری لابدیکی راحتی آن بواسطه تاریح تولید و دیگری که در این روزها خودنمایی می کند داشتن آن خنکای وجودی مورد اشاره است که از این بابت رقمی را اضافه باید تقبل کردیعنی دوهزارو پانصدتومانی یعنی هزار تومان بیش از بی کولر های قدیمی..اما جالب آن می شود که برحی از اینان نیز بی کولر و با بادداغ بر آمده از خرنگ آفتاب شما را ب مقصد می رسانند!!ودر جواب اینکه چرا!!جواب منطقی از نوع: هنوز سرویس نکردم!گازوئیل گرون شده!هوا زیاد هم گرم نی! ب شما حواله می شود...اگر هم ب مدیریت ترمینال مراجعه شودجواب قانع کننده اینکه یا سوار نشو یا اینکه باید از ابتدا اطلاع دهی! روبرو می شوی...
اینکه باید جوابگو بود و یا راننده توجیه داشته در جواب را منطقی می داند صرفن بحث نگارنده نیست!اما فقط بازگویی آن یادآور آنست که چگونه خود آری خودخودمان حق ب این ریزی را زیرپای می گذاریم و متوقع آنیم که دیگران در هر جای و جایگاهی حقی را از ما..

*عنوان مطلب برگرفته از فیلمی با همین عنوان ب کارگردانی مصطفی کیایی که تماشایش را ب همه خاصه جوانان نسل سوم و چهارم توصیه می کنم!

روزهای پر آبی کی فرا می رسد؟!

هرچند در تقویم بهار بیانگر ماه های جاریست اما در دشتی ما که بهار را فقط در ماه اول آنهم با کلی نازو نیاز می شود دید! و دیگر بهار را فقط از باب درو کردن گندم و جو می شود سراغ گرفت!و در آنی و بی هیچ مقدمه ای بی اعتنا ب تقویم بهار عقب نشینی محسوس خود را با تمام وجود فریاد می کشد...واین تسلیم شدن بهار امسال با یک شاخص همراه شده و آن کم آبی و در برخی نقاط بی آبی در دشتی  همراه شده...

در دشتی در برخی نقاط ب مانند روستا های کوهپایه ای مند و ساحلی همچون زیارت کبگان و لاورساحلی این کم آبی در تابستان و زمستان همرنگ است و اگر نبود آبرسانی تانکرهای جهادکشاورزی شهرستان خدا داند چه میشد...و در سایر نقاط دشتی هرچند وضعیت بهتر از آنست آنهم بدلیل وجود لوله کشی گسترده شهری و روستایی اما در این روزهای سپری شده آب در این لوله های کم یاب شده نمونه بارز آن در مرکز شهرستان یعنی خورموج ب عنوان بزرگترین کلنی جمعیتی شهرستان کم آب و بی آبی نقل هر مجلسی شده..اینکه گاهی در شبانه روز کمتر از 6ساعت آب در لوله ها جاریست..اینکه گاهی حتی برای استحمام هم باید تحمل بسیار نمود..اینکه باید چاره ای بیاندیشند..اینکه در فکر خریدن پمپ برای تقویت آب ورودی ب منازل خود هستند...اینکه...

همه اینان را باید دید از طرف مسئولین  مربوطه...اما باید توجه داشت که ما هم در مصرفمان قدری صرفه جویی باید لحاظ شود..نه در آب که در برق در...