روستای بردخون کهنه

" وبیان" به نقل از وبلاگ"پایگاه اطلاع رسانی روستای بردخون کهنه" نوشت:

جایگاه و موقعیت جغرافیایی بردخون کهنه :

بردخون کهنه یکی از قدیمی ترین روستاهای استان بوشهر محسوب می شود.

روستای بردخون کهنه در فاصله 145 کیلو متری جنوب غربی از مر کز استان بوشهر واقع شده است.

این روستا در فاصله ی 55 کیلو متری شهرستان دیر و در 4 کیلو متری شهر بردخون می باشد.

موقعیت جغرافیایی:

بردخون کهنه در محور مختصات جغرافیایی، در 28 درجه و 03 دقیقه ی عرض شمالی و 51 درجه و 45 دقیقه ی طول شرقی قرار دارد.

بردخون کهنه از روستا های متمرکز و قدیمی کشور محسوب می شود؛ که بر اساس آمار سال 1392دهیاری روستا، دارای 700 نفر جمعیت در قالب 170 خانوار را در خود جای داده است.

فاصله بردخون کهنه تا دریا نیلگون خلیج همیشه فارس ( خور خان ) 9 کیلو متر است که این روستا نزدیک ترین مکان به خور خان می باشد .

وجه تسمیه بردخون کهنه :

بُرْد + خون + کُهْنِه..  که به تلفظ محلی روستا  (بُرْ خُوْ کوهنه) می گویند.

بُرْد : به معنی لغتی یعنی حاشیه، کنار، نزدیکی تعریف می شود .

خون ( خُوْ ) : این کلمه تغییر یافته ی از کلمه "خور" که به معنی شاخه‌ای (محدوده نیمه بسته آب) از دریا گفته می‌شود که به خشکی داخل شده باشد. خور در حقیقت خلیج کوچک است . که این روستا در نزدیکی خورهایی از جمله خور معروف استان بوشهر بنام "خان" ( خور خان ) که در دریای نیلگون خلیج همیشه فارس است قرار دارد.

کُهْنِه : ( کونه ) - ( kwahne)  را که در باستان به قدمت معنی شده و چون نسبت به روستاهای همجوار قدیمی تر بوده است که این کلمه را نباید به اشتباه ( kahne) به معنی کاهن در باستان اشتباه گرفته شود .

قدمت روستا:

که بنابر منابع شفاهی ( بزرگان روستا و شهر بردخون ): ریشیه بردخون از بردخون کهنه شروع شده و بعد از آن روستای احشام کهنه(سجادیه) و آخرین روستای بردخون نو بوده است؛ که به مرور زمان در زبان عامیانه منطقه اولین بردخون را بردخون کهنه و بردخون جدید را بردخون نو گفته می شود.

در چند صده پیش بردخون کهنه دارای گمرک و اولین پاسگاه در این مکان بوده است.[بیشتر بدانید]

زبان و گویش روستا :

زبان مردم روستا، فارسی اصیل دشتی است که نشأت گرفته از زبان ایرانیان باستان ( قبل از اسلام ) می باشد .

که ارتباط این زبانی را می توان به دیگر شهرهای آریایی ها چون گرگان و سمنان و همدان و همچنین در اشعار بابا طاهر نمونه های آن را مشاهده کرد .

اما این زبان زیبای پارسی چند دهه ای است که به دلیل تجارت بیشتر مردم با عربهای حاشیه نشین خلیج فارس، تدریس و تحصیل طلاب در حوزه های علمیه و مسافرت به عتبات عالیات باعث شد که با زبان عربی تلفیق شود و همینطور با حضور استعمارگران انگلیس در خاک ایران دلیل دیگری است که زبان عربی و انگلیسی با زبان فارسی مردم تلفیق شود؛ که با نمونه ای از کلمه ی زیر می توان به آن پی برد.

گوجه فرنگی : که به لهجه محلی " تماته " تلفظ می شود و کلمه انگلیسی آن tomato می باشد.

لهجه :

در لغات و اصطلاحات محاوره ای بومیان روستا، می توان اصطلاحات و ترکیبات و نوع کاربرد شناسه پیدا کرد که در آن سبک و قالب زبان پهلوی را با گذشت قرنها در محاورات روزمره این روستا هنوز حفظ نموده است .

در هنگام شنیدن لهجه ی زیبای دشتی خصوصا در این روستا ، واج ها و حتی حروف به همدیگر تبدیل می شوند.

به عنوان نمونه همان کلمه ی کُهنه : را " کَوهنه " تلفظ می کنند که در زبان پارسی باستان کوهنک بوده است که در آن ( ک ) تبدیل به ها غیر ملفوظ شده است.