آب آشامیدنی کنگان

" وبیان" به نقل از وبلاگ"کنگان فرهنگ" نوشت:

بکی از مشکلاتی که از قدیم الایام به علت وضعیت جغرافیایی خاص و نزدیکی به دریا همواره مردم کنگان را آزار می داده و می دهد،تهیه آب  آشامیدنی است. قبل از لوله کشی ،چندین  چاه در دره نزدیک ساختمان شیر و خورشید(هلال احمر) قرار داشت که یهودها ( قبل از مهاجرت)ازیکی از آنها آب آشامیدنی خود تهیه می کردند و بقیه متعلق به مسلمانان بود.  جاری شدن آب باران در دره باعث می شد که این چاهها پر از گل و لای شود و اهالی ناچار به تمیز کردن آنها می شدند.

البته برکه هایی توسط افراد خیر در کنگان ساخته شده بود که بیشتر در زمستانها آب آن مورد استفاده قرار می گرفت مانند برکه ای که مرحوم ابراهیم مطیع الله در نزدیک چاهها ساخته بود و یا برکه های که مرحوم شیخ سلیمان نصوری در پاریو جنوبی ساخته بودند.اهالی در هنگام باران با قرار دادن ظروفی در زیر ناودان ها آب آشامیدن خود را برای چند روز ذخیره می کردند.جهت خنک نگهداشتن آب در تابستانها این مایع حیاتی را در ظروف سفالی مخصوص که به آن "حبانه "یا "مدانه "می گفتند ،می ریختند.در سال 1340 چند شیر عمومی جهت استفاده مردم در چند نقطه شهر توسط سازمان شیر و خورشید قرار داده شد.این شیرها در نزدیک براهه،منزل حاج ابراهیم عبدالجبار و کوزه گری بودند و اهالی کنگان آب مورد نیاز خود را از آن تهیه می کردند.بلافاصله شبکه لوله کشی توسعه داده شدوآب لوله به  تمام نقاط شهر رسید و خانواده ها با گرفتن امتیاز انشعاب،آب را به درون خانه های خود بردند.در سال 1345شیر خورشید ،مسئولیت واگذاری امتیاز و توسعه آب به شهرداری سپرد. اما تلخی آب باعث گردید که در سال 1353 مسئولان تصمیم به انتقال آب بنک به کنگان گرفتند.شرکت فیروز پیمانکار این پروزه بود و بعد از نزدیک به 2 سال آب از بنک به کنگان رسید.بعد از انقلاب  و افزایش جمعیت ،اداره آب در کنگان تاسیس شد. اما با وجود این همه تلاش و کوششی که صورت گرفته آب لوله کشی قابل شرب نمی باشد و مردم کنگان آب نوشیدنی خود را از آب شیرین کن ها تهیه می نمایند به جرات می توان گفت یکی از عیب های اساسی بندر کنگان ، آب شرب آن می باشد.به امید آنکه روزی این مشکل اساسی برطرف گردد و مردم بتوانند آب شرب خود را از شیرهای منازل خود تهیه نمایند.