خستگی بیانی

" وبیان" به نقل از وبلاگ "حرفهای در گوشی" نوشت :

ساعت 7:30 صبح امروز وقتی برای انجام کاری به دانشگاه مراجعه کردم با خدمت کاران دانشگاه مواجه شدم که در این هوای سرد و تعطیلی نسبی دانشگاه ها، باز هم دست از کار نکشیده بودند. به دید خودم خواستم به او روحیه بدهم;

گفتم: "خسته نباشی رئیس!"

پاسخ جالبی داد: "مگه تو این موقع صبح خسته ای؟!"

گفتم: "نـــه، ولی..."

حرفم را قطع کرد و گفت: "غیر این که خواب آلود باشی، آخه کدوم آدمی این موقع صبح خسته ست پسرجان؟؟!"

   بعد از این ماجرا در فکر فرو رفتم... این قدر در اصطلاحات روزمره غرق شده ایم که خود نمی دانیم چقدر با یک جمله می توانیم فردی را آزرده خاطر کنیم. تحقیقی در اینترنت انجام دادم و به نتایج جالبی رسیدم! سربسته بگویم، همین که ما در جمله ای از کلمه "خسته" استفاده کنیم خودبار ِمنفی دارد. وقتی روزی 20 نفر از صبح تا شب به فردی بگویند "خسته نباشی" او نیز قانع می شود که واقعا باید خسته شده باشد. یعنی به خود تلقین می کند که حتما کارش خسته کننده است و اگر خسته نشده باشد پس یک چیزی کم است! 

  یا مواقعی که فردی ورزش می کند به بگویی "خسته نباشی"! خوب هنگام ورزش ما باید شاداب باشیم، خستگی با شادابی و تندرستی تضاد ندارد؟!

   چه بهتر که به جای اصطلاح هایی مانند "خسته نباشید" که اغلب بار منفی دارد، اصطلاح هایی مانند "خدا قوت"، "وقت بخیر"، "علی یارت"، "اجرت با خدا" و ... را به کار ببریم. بی شک هر کدام از این موارد، کاربرد زمانی خاصی دارد.