بهانه گیریها(1)

" وبیان" به نقل از وبلاگ  " نسل امید" نوشت :

موانع ازدواج : 1- بهانه گیریها

اولین مانعی که در راه ازدواج هست و روز به روز هم رو به ازدیاد است بهانه گیریهائی است که از طرف دختر ، از طرف پسر یا پدر و مادر دختر و پسر پیش می آید . گاهی این بهانه گیریها منجر می شود که دختر سی سال داشته اما ازدواج نکرده باشد پسر چهل سال داشته اما ازدواج نکرده باشد.

وقتی به او می گویند چرا شوهر نکردی ؟ چرا زن نگرفتی ؟ می گوید همسر خوب پیدا نکردم . چیزی که باید همه ی ما به آن توجه داشته باشیم وبعد هم انشا الله درباره ی آن صحبت می کنم این است کهمعنی ندارد یک دختری بتواند شوهر صد در صد مورد پسند خود را پیدا کند و یا مردی بتواندهمسر صد در صد مورد پسند خود را پیدا کند.

معمولا اگر صدی پنجاه مورد پسند و توافق اخلاقی باشد کافی است .و اگر صدی هفتاد مورد پسند واقع شود این زن بسیار خوبی خواهد بود و آن شوهر بسیار خوبی خواهد بود .

این بهانه گیریها در میان مقدسین بگونه ای و در میان غیرمقدسین بگونه ای دیگر است . یکی خانه می خواهد داماد خانه ندارد . یکی زیبایی صد در صد می خواهد دختر ندارد . یکی حسب بالا می خواهد برای او پیدا نمی شود . خود او از نظر حسب و نسب پائین است اما وقتی دنبال خواستگاری می رود سلیقه اش خیلی بالاست .و اینها موجب می شود که این مرد نتواند زن بگیرد و آن زن نتواند شوهر کند .

همین که مثلا دختر عینک دارد دیگر مادر حاضر نمی شود این دختر را برای پسرش بگیرد یا پسر قدش کوتاه است دختر زیر بار او نمی رود . در حقیقت بهانه گیری است نه چیزی که عقلا بپسندند یا بتوان روی آن حساب کرد.

شاید در جلسه ی ما فراوان باشد که برای بعضی از دختران بیست خواستگار به بالا آمده اما شوهر نکرده است . و هر کدام را به یک مانع یا بهانه ی کوچکی رد کرده است . شاید الان در جلسه  ی ما پسری باشد که دو ، سه چهار سال باشد دنبال زن است اما پیدا نکرده است . دختر عمو دارد ، دختر خاله دارد  ، همسایه ها دختر دارند ، خویشان دختر دارند اما روی هر کدام نقصی گذارده و از او می گذرد و بالاخره با این بهانه گیریها دچار یک همسر بدی می شود .

پیغمبر اکرم ص بارها روی منبر می فرمود:« مردم ! وقتی دخترتان به حد ازدواج رسید او را شوهر دهید . زیرا دختری که به حد شوهر رسیده باشد نظیر میوه ای است به درخت که رسیده باشد . اگر آن میوه ی رسیده را از درخت نچینی از بین می رود و اگر دختر که به حد رشد و ازدواج رسیده است او را شوهر ندهی از بین می رود »

این مطلب راجع به پسر هم هست که پسر به حد ازدواج رسیده باشد و بتواند زن بگیرد باید زن بگیرد و گرنه نظیر میوه ی رسیده می افتد و دیگر این میوه به درد نمی خورد .

بعضی از بهانه گیرها پای منبر پیغمبر اکرم ص بلند می شدند و می گفتند یا رسول الله به چه کسی دختر بدهیم ؟ می فرمود: به کفو او ، به آن کسی که به او بخورد . بهانه گیری می کردند. می گفتند یا رسول الله کفو کیست ؟ پیغمبر چند مرتبه روی منبر تکرار می کردند : « المومن بعضهم اکفاء بعض »  « مومنان کفو و هم شأن یکدیگرند  » مومن کسی است که اخلاقش خوب است ، دینش خوب است .این کفو شماست . اگر آمد به او دختر بدهید .

یکی از مصیبتهای بزرگ جامعه ی اسلامی ما این است که پیغمبر ص روی منبر تکرار می کردند ، بارها می فرمودند:« اذا جاءکم من ترضون خلقه و دینه فزوجوه ان لا تفعلوه تکن فتنه فی الارض و فساد کبیر » اگر همسری پیدا بشود که از نظر اخلاق خوب باشد ، از نظر دین خوب باشد دختر به او بدهید ، دختر به او شوهر کند . اگر ازدواج روی دین و اخلاق صورت نگیرد فتنه و فساد در جامعه اسلامی پیدا می شود . فتنه و فساد بالاتر از این وضع فعلی که در جامعه ی اسلامی پیدا شده است ؟

پیغمبر ص می فرمود:« ببین اخلاق خوب دارد یا نه ؟ دین دارد یا نه ؟ من گمان نمی کنم خانمی در جلسه باشد که دنبال خواستگاری پسرش رفته باشد و به فکر باشد که این دختر حسود است یا نه ؟ متکبر است یا نه ؟ منیت دارد یا نه ؟ دنبال چیز های دیگری است . گمان نمیکنم در همین جلسه ی مقدس کسی باشد که ببیند این پسر دین دارد یا نه ؟ اخلاق دارد یا نه ؟ و اتفاقا آن که در روایات می خوانیم و تجربه هم شده است این است که اگر فقط مال و جمال و ظاهر و بالاخره حسب و نسب مطرح باشد به غیر از بد بختی چیزی ندارد .

پیغمبر اکرم ص می فرماید : اگر دنبال مال فقط رفت ، اگر دنبال جاه فقط رفت ، اگر دنبال جمال فقط رفت غیر از حسرت و ندامت چیزی نخواهد داشت . به جمالش می نازد . به مالش می نازد . به وجاهت حست و نسبش می نازد و همین نازیدنها موجب اختلاف و بدبختی می شود .

امام صادق ع فرمود : دخترت را به کسی بده که دین داشته باشد . زیرا اگر دوستش داشته باشد آن محبت موجب خدمت به او می شود و اگر هم دوستش نداشته باشد دینش نمی گذارد به او ظلم کند . چقدر روایت امام صادق ع عالی است . من گمان نمی کنم در این جلسه مقدس کسی باشد که این بهانه گیریهای رایج را نداشته باشد با توجه به این که پیغمبر اکرم ص آنها را رد کرده است .

در زمان پیغمبر اکرم ص چند ازدواج عجیب واقع شده است تا این بهانه گیریها از بین برود . قضیه ی « جُوَیبِر » ، « زید » ، « مقداد » ، از همین قبیل است .یعنی پیغمبر اکرم ص بعضی اوقات یک دختر خانم  با تمام معنی دارای جمال ، حسب و نسب را فدای این می کردند که بتوانند قانون اخلاق و دین را در جامعه زنده کنند . برای این که بتوانند بگویند ملاک در ازدواج اخلاق است  ، دین است نه چیز دیگر . نمی گویم دنبال مسائل دیگر نباش می گویم دنبال دین و اخلاق باش .

اگر راستی یک دختری هفتاد درصد مورد پسند بود ، دیگر بهانه گیری نکن . حتی استخاره نکن زیرا استخاره جا دارد . معمولا در امر مهم باید استخاره کرد آن هم در بن بستها . یعنی وقتی که فکر انسان کار نکند ، وقتی مشورت موثر نباشد ، وقتی ابهام و تاریکی در مسئله باشد جای استخاره است. اما مسئله روشن باشد ، عقلت کشش داشته باشد می بینی پسر آمده و این پسر از نظر اخلاق و دین خوب است و می تواند زن داری کند دیگر استخاره ندارد . یا اگر دیدی دختر ، دختر متدینی است ، از طایفه ی متدینی است ، اخلاقش خوب است می تواند شوهر داری کند این دیگر استخاره ندارد .

اصلا استخاره یک معنای دیگری دارد که از همه ی شما تقاضا دارم آن استخاره که اسلام دارد بکنید. و آن این است که اگر کاری می خواهی انجام دهی دو رکعت نماز بخوان و بعد از نماز صد مرتبه بگو خدایا این کار را مبارک فرما. بگو استخیر الله برحمته . بعد وارد عمل شود . این عمل ان شا الله مبارک می شود . اصلا استخاره در اسلام این است . آن استخاره هایی که روایت صحیح و مستند دارد آن استخاره که صاحب جواهر رضوان الله علیه در کتاب جواهر بر آن پا فشاری دارد این است که در کارتان از خدا طلب خیر کنید .

بله اگر انسان ابهام و تاریکی در کار داشته باشد ، فکرش کشش نداشته باشد ، مشورتش به جائی نرسد ، در آن وقت می تواند با خدا مشورت کند و اگر با خدا مشورت کردید حتما عمل کنید . اگر استخاره بد آمد حتما ترک کنید و استخاره روی استخاره غلط است . این کارهای عوامانه ای که ما داریم غلط است .