سند بی اعتمادی به آمریکا

" وبیان" به نقل از وبلاگ " ღ رهسپـاریم با ولایت تا شـهادت ღ" نوشت : 

باسلام به دوستان عزیز... راستش لازم دیدم نظر خودمو راجع بع حوادث اخیر ایران در عرصه بین الملل ارائه بدم. نظر دادن به این مطلب کاملا آزاده. هرکس هر انتقادی داره می تونه بگه تا با هم در موردش صحبت کنیم... و اگر من هم جایی دارم اشتباه می کنم متوجه بشم... با هم می خونیم:

با نگاه دقیق و کارشناسانه به نگرش امام خمینی (ره) و همچنین مقام معظم رهبری به تمدن غرب؛ این نکته حاصل می شود که استکبار به معنای منفی ترین جنبه خود؛ در سال های متمادی جزء ارکان لاینفک حکومت های غربی بوده است. لازم به ذکر است که این اصطلاح« تمدن استکباری» در زمان های مختلف مصادیق کشورهای مختلفی از جمله انگلیس، پرتغال، فرانسه و ... بوده است و با ضرث قاطع می توان ا دعا کرد استکبار جهان فعلی ایالات متحده آمریکا می باشد.

عده ای از سر دلسوزی با دشمنی علنی با چنین کشورهایی مخالفند چرا که آن را ضایع شدن حق ملت آن ها می خوانند اما حقیقت آن است که اصل برائت بر سر دشمنی با خوی استکباری و ددمنشانه این دولت ها می باشد و اساسا در بسیاری موارد خود مردم نیز طعمه این استکبار خواهند بود.

سند بی اعتمادی به آمریکا

با نگاه دقیق و کارشناسانه به نگرش امام خمینی (ره) و همچنین مقام معظم رهبری به تمدن غرب؛ این نکته حاصل می شود که استکبار به معنای منفی ترین جنبه خود؛ در سال های متمادی جزء ارکان لاینفک حکومت های غربی بوده است. لازم به ذکر است که این اصطلاح« تمدن استکباری» در زمان های مختلف مصادیق کشورهای مختلفی از جمله انگلیس، پرتغال، فرانسه و ... بوده است و با ضرث قاطع می توان ا دعا کرد استکبار جهان فعلی ایالات متحده آمریکا می باشد.

عده ای از سر دلسوزی با دشمنی علنی با چنین کشورهایی مخالفند چرا که آن را ضایع شدن حق ملت آن ها می خوانند اما حقیقت آن است که اصل برائت بر سر دشمنی با خوی استکباری و ددمنشانه این دولت ها می باشد و اساسا در بسیاری موارد خود مردم نیز طعمه این استکبار خواهند بود.

سال هاست که دولت ایران از انجام هرگونه مذاکره خصوصا در بحث هسته ای با دولت آمریکا ممانعت می نماید و این موضوع دستاویزی برای مخالفین و معاندین گردیده تا از ایران به عنوان تولیدگر سلاح اتمی یاد کنند! اما عملکرد اخیر دولتمردان ایران خلاف این اتهام کودکانه را به نمایش گذاشت. ایران همیشه برای مذاکره آماده بوده و هست و استقبال هم می کرده اما مذاکره از روی اعتماد و بر اساس قوانین و عهد دوجانبه و نه سود و منفعت یک جانبه.

اکنون نیز پس گذشت چند روز مذاکرات ژنو به پایان رسیده و باید منتظر جلسه بعدی که در سوئیس برگزار خواهد شد، نشست. اولین نکته ای که در این جلسه به چشم می خورد واکنش عجیب فرانسه در عدم امضای تعهدنامه اولیه بین ایران و گروه 5+1 می باشد و عجیب تر و شنیع تر از آن، اقدام جان کری وزیر امور خارجه دوالت امریکا بود که ایران را متهم نموده و پس از این جلسه بیان کرد:

"ایران حاضر به پذیرفتن پیشنهاد 1+5 در ژنو نشد. آمریکا و دیگر اعضای 1+5 در زمان ارائه پیشنهاد به ایران متحد بودند. فرانسه هم با آن قرارداد موافق بود و البته ما هم موافق آن بودیم. ایران قادر به پذیرش آن قراردارد در آن لحظه خاص نبود."

حال آنکه دلایل دولت پاریس برای رد تفاهم نامه اولیه کاملا مشخص بوده؛ شکست اخیر در سوریه و تعهداتی که در قبال چند کشور حوزه خلیج فارس دارد از اهم این دلایل می باشد و دست و پای این دولت را بسته و مجبور به عقب نشینی نموده است. هر چند که این مسئله در جای خود بسیار با همیت و پرده از مسائل زیادی بر می دارد، اما در حقیقت این اتفاقات اخیر حاکی از آن است که در گروه 5+1 صدای واحدی وجود ندارد و صحبت اخیر کری نیز شاهدی بر این ادعاست، چرا که وی با قصد مخدوش نمودن چهره ی دولت این در عرصه بین الملل، در تلاش است تا کلامی واحد را از سوی این گروه به منصه ظهور برساند.

از سوی دیگر می بینیم که مدام گفته می شود دولت ایران باید هرچه سریعتر به شفاف سازی برنامه های خود بپردازد حال آنکه موضعی که دولتمردان ایران تاکنون اتخاذ نموده اند بر مبنای اعتماد و پاسخگویی به تمامی سوالات گروه 5+1 بوده و البته که خواهد بود. پس راه را بر هرگونه بهانه جویی و سنگ اندازی بسته است خصوصا اینکه پس از توافق دولت با آزانس بین المللی به نوعی مسیر مشخص و قابل پیش بینی است.

در کل باید گفت این اتفاقات اخیر و موضع گیری های طرف غرب ایران؛ لزوم تامل و تفقه در عملکرد ها را بیشتر نمایان می سازد. شاید بتوان قاطعانه اعلام کرد، روزی همگان متوجه خواهند شد مذاکره نه تنها پاسخ مثبتی نخواهد بود بلکه عدم آن گامی رو به جلو و ایستادن بر پاهای خویش خواهد بود. تجربه شاهدی بر این مدعاست. به عنوان مثال در سال های 82-83 به تعلیق درآمدن غنی سازی که خواسته اروپایی ها بود؛ در عین تلخ بودن تجربه بسیار ارزشمندی بود چرا که دریافتیم حتی با عقب نشینی و پذیرش خواسته های شوم اینان؛ ما به پیشرفت نخواهیم رسید و این چنین بود که بعد از این تعلیق ؛ غنی سازی از سر گفته شد و با عزت استمرار یافت تا به اینجا رسیدیم.

باید بیدار بود. باید درک کرد که مسئله فقط هسته ای نیست. باید دریافت عملکرد اخیر وزیر امورخارجه آمریکا ادامه اعمال شوم گذشته آمریکا می باشد. لذا باید به اقتدار رو به جلو حرکت کنیم. خوشبختانه تا به امروز موضع ایران در عرصه بین الملل موضع ارزشمند و موفقی بوده و اقتدار و قدرت فکری ایران تهدیدی برای غرب محسوب می شود کما اینکه عناصر فکری و اعضای اتاقهای فکر آنان به خوبی موید این نکته هستند. پس باید با همتی بیش از گذشته و با اتحاد مسئولین کشور در صدد تثبیت و قوت این جایگاه بود. انشالله.